Joods Actueel | Een getto van joods gelijk
In het recent verschenen nummer 6 van Historia , een gerenommeerde reeks geschiedenisleerboeken voor het algemeen secundair onderwijs (uitgeverij Pelckmans), wordt uitvoerig en evenwichtig aandacht besteed aan het Midden-Oostenconflict en aan de beeldvorming over de jodenuitroeiing.
Joods Actueel zag hier meteen graten in en schopte kabaal in zijn mei-nummer. Aan wat voordien in Historia 5 verscheen over antisemitisme en jodenuitroeiing hadden ze niet getild. Die bijdrage was ook bijzonder joodvriendelijk, geschiedkundig minder evenwichtig, ja op enkele punten tendentieus tot fout.
Maar nu het om Israël en beeldvorming over de jodenuitroeiing gaat, trekt Joods Actueel alle registers open. Al wat niet in hun zionistische visie past wordt veroordeeld als misleiding, verdraaiing en onkunde. Historici die niet in hun pas lopen, heten onveranderlijk "gecontesteerd", zijn minderwaardig, zouden feiten achterhouden of verdraaien en zich aan stalinistische geschiedschrijving bezondigen.
De auteurs van Historia 6 (die ik niet ken) citeren uit verscheidene historische publicaties, ook uit mijn werk. Eén van de citaten uit mijn werk plaatsten ze in een foute context. Daardoor lijkt het dat wordt beweerd dat joodse overlevenden de sterftecijfers onder joden hebben overdreven, terwijl het in mijn artikel overduidelijk gaat om enkele niet-joodse overlevenden die het niet-joodse sterftecijfer hebben overdreven om te kunnen optornen tegen het zo vreselijke joodse sterftecijfer.
Interessant aan deze fout is dat de Historia-auteurs, zoals de meesten onder ons, bij nazi-kampen vrijwel automatisch alleen aan 'joden' en 'Holocaust' denken. De andere slachtoffers van de nazi's, vooral de politieke gevangenen, zijn verdwenen in het decor van die Holocaust.
Joods Actueel nam niet de moeite even na te denken of mijn artikel te raadplegen, maar verweet me dat ik geen sterftecijfers geef, om ze dan zelf zwaar te overdrijven.
Historia beloofde me de ongelukkige fout recht te zetten bij alle leerkrachten die het leerboek hebben aangeschaft. Joods Actueel zou mijn rechtzetting van de door de Historia -auteurs gemaakte fout publiceren, maar vertelde er niet bij in welke context dat zou gebeuren.
Die context is demagogisch. De eens te meer anonieme auteurs besteden in het julinummer van Joods Actueel een hele bladzijde aan de door hen opgeklopte affaire (niet één Vlaamse leerkracht uitte ook maar enige kritiek op beide Historia).
De bladzijde begint met een brief van de minister van onderwijs. Frank Vandenbroucke schrijft in antwoord op een klacht van Joods Actueel dat hij rekening moet houden met de beperktheden van zijn bevoegdheid. Onderwijsmethodes en didactiek vallen daar niet onder, maar behoren tot het terrein van de onderwijsvrijheid. Desondanks vervolgt Vandenbroucke dat hij "de betrokken uitgeverij Pelckmans op de hoogte heeft laten brengen van [het] artikel in Joods Actueel en hen gevraagd heeft binnen hun organisatie hierover na te denken". De uitgeverij, vervolgt de minister, mag dan zelf beslissen of ze hierover met Joods Actueel in contact treedt of niet. En hij besluit met de "hoop op een constructieve houding van alle partijen in de discussie over dit uiterst belangrijk en tegelijk zeer gevoelig onderwerp".
Hierop laat Joods Actueel een brief volgen van dhr. Karl Drabbe, woordvoerder van uitgeverij Pelckmans. Daaruit moet blijken dat die uitgeverij naar aanleiding van het schrijven van de minister een "extra werkvorm" zal aanbieden over het Midden-Oostenconflict. Verderop verheugt Joods Actueel er zich ook nog over "dat de bevoegde minister onze opmerkingen ter harte neemt en het belangrijk genoeg acht de uitgever hierover een brief te schrijven. We zijn ook blij dat uitgeverij Pelckmans onze redenering (zij het deels) kan volgen en daarom een extra werkvorm zal aanbieden aan de leraars waarbij de 'verschillende' visies zullen worden getoetst".
Na de brief van dhr. Drabbe drukt Joods Actueel mijn rechtzetting af, om die meteen om te buigen als een 'klacht' tegen de Historia-auteurs, en me vervolgens nog maar eens met pek en veren te overladen op basis van compleet verzonnen en schandelijke aantijgingen.
Dit is geen fait divers, maar een volgehouden poging uit bepaalde joodse hoek om de collectieve herinnering over de jodenuitroeiing en het Midden-Oostenconflict te sturen door druk te zetten op de minister van onderwijs en uitgevers van leerboeken. Of die poging ook, zoals Joods Actueel triomfantelijk stelt, aarde aan de dijk heeft gezet, is een ander paar mouwen.
Bij navraag bleek dat men bij Pelckmans over deze zaak nooit een brief van de minister ontvangen had. Het kabinet van de minister deelde me telefonisch mee dat wat de minister aan de uitgever wou schrijven uiteindelijk mondeling werd meegedeeld, in de marge van een vergadering over een andere kwestie op het kabinet. Toen ik het over 'druk' had, verzekerde de kabinetsmedewerker me dat dit soort demarches verre van ongebruikelijk is en dat de omschrijving 'druk' voor mijn rekening was.
Bij Pelckmans verzekert men me dat die "extra vorm" over het Midden-Oostenconflict er niet komt omdat Joods Actueel druk heeft uitgeoefend, maar dat zo'n "extra vorm" deel uitmaakt van het standaardpakket bij elke Historia.
Toch helemaal iets anders dan wat Joods Actueel laat uitschijnen. Maar helaas hebben die brief van de minister en die van de uitgeverij die demagogische voorstelling wel mee mogelijk gemaakt. De anonieme auteurs van Joods Actueel triomferen, zij kunnen het geschiedenisonderwijs en de collectieve herinnering over de jodenuitroeiing en het Midden-Oostenconflict naar wens bijsturen.
Vraag is ook of de minister en uitgevers van leerboeken op dezelfde wijze zouden reageren als andere dan joodse belangengroepen, ja zelfs historici, hen op tekortkomingen of onjuistheden zouden wijzen. Bijvoorbeeld dat Historia geen woorden vuil maakt aan de genocide op de Armeniërs. En heel wat minder aandacht besteedt aan de slachtoffers van de Goelag dan aan die van de nazi-kampen. Of dat er bitter weinig aandacht gaat naar andere dan joodse slachtoffers van die nazi-kampen.
Ministers laten zelden in hun kaarten kijken. Maar we weten bijvoorbeeld met quasi zekerheid dat het rapport van een door de Vlaamse overheid aangestelde wetenschappelijke commissie over het op te richten Vlaams holocaustmuseum, onder joodse druk vertikaal geklasseerd werd. Het door die commissie (waarin ik gezeteld heb) geconcipieerde museum zag er inderdaad heel anders uit dan wat joodse drukkingsgroepen vroeger en nu in gedachten hebben, maar anders dan Joods Actueel ook nu weer beweert, betekent dat geenszins dat zij of ik geen museum wilden.
Interessant is nog dat op 21 juli a.s. op de Gentse feesten een debat komt over het aanslepend Midden-Oostenconflict. Vorig jaar werd een gelijkaardig debat compleet ontsierd door georkestreerde zionistische scheldpartijen. Dit jaar is er nu al ophef. Onder meer omdat de organisator van het debat, Eric Goeman, de hoofdredacteur van Joods Actueel, Michael Freilich, niet als debater heeft gevraagd. Goeman heeft daar goede redenen voor. Freilich werd vorig jaar wel uitgenodigd maar hij vroeg geld voor zijn optreden en zwengelde, toen hij dat niet kreeg, de hele heisa sterk aan in Joods Actueel. Toen Goeman me onlangs contacteerde voor het nieuwe debat, zei ik niet bepaald happig te zijn en ook dat ik, als Freilich kwam, liever thuis bleef. Hij is na alle loze beschuldigingen en smaad in zijn blaadje ook voor mij geen gesprekspartner meer. Dat hij zich verder opsluit in het getto van zijn joods gelijk.
Persvrijheid
Dit begin juli 2009 geschreven opiniestuk werd geweigerd door De Standaard, De Morgen (na drie dagen geaarzel) en Knack. Dit laatste medium had het over een afgezaagde polemiek zonder nieuwswaarde. Toen ik zei te betreuren dat Knack mijn stuk niet publiceerde, terwijl de hoofdredacteur wel een interview afdrukte waarin hij André Gantman de kans gaf me zonder enige aanleiding te besmeuren (zie Joodse angst, joodse haat), schreef Rik Van Cauwelaert me belerend dat ik moest ophouden me verongelijkt te voelen. Ik had toch al voor Knack mogen schrijven en het blad had toch een lang interview over mijn boek De mens voorbij gepubliceerd; wel dan? Toen ik zei dat het verband met mijn stuk over Joods Actueel en mijn boek me compleet ontging, en dat ik en anderen de indruk hadden dat Knack zich nogal voorzichtig opstelt wanneer het om joodse kwesties gaat, ontbonden Van Cauwelaert en Karl Van den Broeck al hun duivels en beslisten in het kader van hun macht dat ik niet meer in Knack mocht publiceren (wat ik toch al een hele tijd niet meer mocht). Of wat moest bewezen worden?
Mogelijk vergis ik me, maar het lijkt me een zeer ernstige zaak dat de pers, ooit vierde macht genoemd, het niet meer aandurft joods wangedrag aan de kaak te stellen. Op die manier krijgen Joods Actueel en demagogie vrij spel. De geschiedenis mag herschreven worden.
