Ook dictators zijn mensen
In 'Koken met Hitler' (De Standaard, 28.10) ziet Kristof Hoefkens aan de essentie voorbij, namelijk dat de Hitler-aflevering van Plat Préféré pas onder grote joodse druk uit de ether werd gehaald. Die almaar toenemende druk om de berichtgeving (en het onderwijs) over alles wat van ver of dichtbij te maken heeft met jodenuitroeiing en antisemitisme te dirigeren, bepaalt en vervormt de collectieve herinnering zozeer dat berichtgeving en onderwijs eronder lijden. In die mate dat Hoefkens zelfs niet even stilstaat bij de mogelijkheid dat de raad van bestuur van de VRT, die het programma op de valreep verbood, het bij het verkeerde eind hebben kan. Neen, hij stemt zonder enig argument in met de plotse mening van die raad dat "een programma waarin het lievelingsgerecht van Hitler wordt gekookt, schade berokkent aan de maatschappelijke functie van de openbare omroep". Dat de raad dat niet eerder inzag, noemt de mediaredacteur onbegrijpelijk. Zo'n programma, weet hij, is een brug te ver, en wat vreemd dat er "een publieke hetze" nodig was om hun ogen te openen!
Gezien de laattijdigheid van de beslissing van de raad van bestuur, de bereidheid van de raad om alsnog in conflict te gaan met het management van de VRT, en afgaand ook op de meegaande houding van de meeste media (en politici) bij joodse druk, ligt het meer voor de hand dat die raad met gesloten ogen aan die druk heeft toegegeven. Had chefkok Jeroen Meus de plat préféré van Stalin, Mao of Leopold II opgedist, dan zou daar geen haan naar gekraaid hebben.
De aflevering over Hitler hebben we dus niet mogen zien maar het hele opzet van Plat préféré getuigt van een oppervlakkigheid en banalisering die ook Canvas ontsiert. Het lievelingsgerecht van een beroemdheid is maar relevant als dat verband houdt met de redenen van die beroemdheid. Jacques Brel die zangvogeltjes afkluift, Hitler als kannibaal. Dat een kok toch kiest voor een bereiding, is min of meer begrijpelijk, maar dan moet de kans aangegrepen worden om de beroemdheid op meer relevante wijze te belichten, zoals het ogen openend gegeven dat ook dictators mensen zijn.
